یک شاخه آویشن ممکن است وقتی پوست کنده شود نصف قاشق غذاخوری برگ به شما بدهد. البته این باز هم به اندازه ساقه ها بستگی دارد.
کلمه آویشن پودر شده از کلمه یونانی Thumus به معنای شجاعت گرفته شده است. از زمان های قدیم آویشن با شجاعت همراه بوده و حتی به عنوان یک ضد افسردگی طبیعی استفاده می شود.
آویشن در انواع مختلفی نیز وجود دارد. در اینجا به طور خلاصه به آنها نگاه می کنیم:
آویشن فرانسوی یا معمولی که رایج ترین نوع آویشن است.
آویشن خزنده قرمز که برگ های ریز آن طعم یا عطر بسیار کمی دارند. از این رو بیشتر برای مصارف زینتی استفاده می شود.
آویشن لیمویی که یک درختچه فرعی است که می تواند تا یک پا رشد کند. بهترین استفاده از آن برای پخت و پز است و همچنین یکی از خوشبوترین هاست.
آویشن
آویشن زیره که یک گیاه خزنده است که قد آن بین 2 تا 5 اینچ است. همراه با گل های صورتی است.
حدود 350 گونه مختلف آویشن وجود دارد که عمدتاً به دلیل تمایل آنها به هیبریداسیون است. آویشن تاریخچه غنی دارد. قبل از اینکه به مزایا بپردازیم، مهم است که در مورد آن بدانیم.
در حالی که یونانیان باستان از آن به عنوان بخور در معابد استفاده می کردند، مصریان باستان از آویشن برای مومیایی کردن استفاده می کردند.
رومی ها کمی جلوتر رفتند و از آویشن برای طعم دادن به نوشیدنی های الکلی خود استفاده کردند. گفته می شود که آویشن حتی به عنوان درمانی برای افراد خجالتی یا مالیخولیایی ارائه می شود.
بقراط که پدر طب غربی نیز نامیده می شود، آویشن را برای بیماری های تنفسی توصیه می کرد (حدود 370 سال قبل از میلاد).
هنگامی که مرگ سیاه در دهه 1340 به اروپا حمله کرد، گفته می شد که آویشن برای محافظت از آن استفاده می شد.
آویشن همچنین راه خود را به لیکور کلاسیک و معطر بندیکتین که در قرن نوزدهم فرانسه ساخته شده بود، پیدا کرده بود.
