اصطلاح چربی حیوانی به معنای کره تازه، چربی در شیر و ماست، چربی در پنیر، روغن زرده تخم مرغ و روغن ماهی است.
علاوه بر این، چربی های موجود در گوشت نیز باید در نظر گرفته شود. روغن حیوانی گلپایگان و به خصوص کره تازه را باید هر روز به مقدار توصیه شده مصرف کرد، زیرا ویتامین های محلول در چربی مصرف می کنند.
اگر کمتر از این مقادیر روغن خورده شود، ویتامین های محلول در چربی را نمی توان به اندازه کافی مصرف کرد. این برای سلامت آن فرد مضر است.
از طرف دیگر، اگر روغن های حیوانی بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود، زیرا هضم آنها دشوار است، کبد تحلیل می رود و خسته می شود.
اسهال اغلب در روده ظاهر می شود، تعادل عمومی تغذیه مختل می شود. از سوی دیگر، کلسترول موجود در بدن حیوان، میکروب‌ها و سموم مختلف بیماری و بقایای دارویی که با خوراک آنها گرفته می‌شود، در روغن حیوانی جمع‌آوری شده و از طریق چربی به انسان منتقل می‌شود.
به خصوص کلسترول در این زمینه مهم است. به این دلایل، خوردن بیش از مقدار معینی از چربی حیوانی بیش از آنکه مفید باشد، ضرر دارد.
روغن های گیاهی: این روغن ها به راحتی هضم می شوند. تنها در صورتی که محصولات روغنی در حین کشت در مزرعه سمپاشی شوند، می توان برخی داروها را در روغن آنها جمع آوری کرد و به انسان منتقل کرد.
روغن
همچنین در صورت کپک زدن دانه های روغنی در انبارها، مواد مضری در آنها تشکیل شده و با روغن خود به افراد منتقل می شود.
مصرف روغن های گیاهی بیش از حد لازم باعث اختلالات گوارشی می شود. روغن های گیاهی برای حذف کلسترول ناشی از چربی های حیوانی از بدن عمل می کنند.
اگر مصرف هر دو نوع چربی گیاهی و حیوانی بیش از نیاز طبیعی باشد، باعث روان‌کاری ریه‌ها، انسداد برونش‌ها، برونشیت و سل می‌شود.
