عسل باکیفیت به دلیل محتوای قند بالایی که دارد، خاصیت آبرسانی، صاف کنندگی و تغذیه کنندگی دارد. بازسازی اپیدرم را تحریک می کند، تبادل سلولی فعال می شود و پوست شاداب می شود.
عسل صفا دشت خوانسار مغذی با ذخیره مولکول های آب در لایه هیدرولیپیدی پوست، مرطوب می کند. پوست نرم و درخشان می شود.
اما این مشکل نیز برطرف می شود: دندان ها از عسل خوشحال نیستند ماده چسبناک باعث پوسیدگی دندان می شود.
اجزای اصلی عسل فروکتوز، گلوکز و آب است. همچنین حاوی مواد معدنی (به عنوان مثال آهن، مس، گوگرد، پتاسیم، سیلیکون، منگنز، منیزیم، کلر، کلسیم و روی)، ویتامین ها، اسیدهای آمینه و آنزیم ها است. بنابراین بیهوده نیست که به آن انرژي پخش کننده می گویند.
به طور کلی، عسل یک مکمل مفید برای لذت بردن از شکر سفره است، اما چند نکته را باید در نظر گرفت:
افراد مبتلا به آلرژی به گرده می توانند پس از مصرف واکنش های حساسیت بیش از حد را تجربه کنند، زیرا گرده یک جزء اصلی تقریباً در هر نوع عسل است.
دیابتی ها نیز باید مراقب و محتاط باشند، زیرا عسل و شکر از نظر قند تقریباً یکسان هستند.
حتی برای کسانی که می خواهند وزن کم کنند، عسل لزوماً جایگزین نیست، زیرا آن و شکر سفره تقریباً محتوای کالری یکسانی دارند. با این وجود، مطمئناً سالم تر از شکر است!
آیا عسل به طور کلی سالم و شیرین کننده خوبی است؟ این سؤالات نگران بسیاری از افراد است. برخی به اثرات شفابخش خاص عسل سوگند یاد می کنند، برخی دیگر عسل را صرفاً جایگزینی خوشمزه برای شکر می دانند. الان چیه؟
BLE، Carmen Menn اجزای اصلی عسل انواع مختلف قند با میانگین 80 درصد است. همچنین 17 درصد آب و 3 درصد اجزای دیگر وجود دارد.
از نقطه نظر تغذیه، عسل در درجه اول منبع انرژی پر کالری برای کربوهیدرات های ساده است، زیرا حاوی قندهای تک و دوگانه بالایی است که بدن می تواند به سرعت هضم کند.
بنابراین، عسل را فقط باید در مقادیر کم و به صورت گهگاهی مصرف کرد. همین توصیه به عنوان شیرین کننده و طعم دهنده ظروف نیز صدق می کند.
بیشتر قند موجود در عسل از قندهای ساده فروکتوز و گلوکز تشکیل شده است. علاوه بر این، مقادیر کمی قند مضاعف (ساکارز، مالتوز) و قندهای متعدد (ملزیتوز) وجود دارد. ترکیب شکر بسته به نوع عسل متفاوت است.
انجمن تغذیه آلمان (DGE) اشاره می کند که مصرف منظم و زیاد غذاهای شیرین می تواند منجر به چاقی و افزایش خطر ابتلا به بیماری متابولیک دیابت شود.
همچنین بین دفعات مصرف شکر و پوسیدگی دندان ارتباط وجود دارد. با بیش از چهار تا پنج میان وعده شیرین (غذاهای شیرین و/یا نوشیدنی های شیرین علاوه بر سه وعده غذایی اصلی)، خطر پوسیدگی دندان به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
