ید دار کردن نمک خوراکی سال‌هاست که در کانادا اجباری بوده و در بسیاری از کشورها مانند فرانسه و ایالات متحده به طور گسترده استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، نمک دریا لزوماً با ید غنی نمی شود. این غنی سازی ید مایع از نمک خوراکی به رفع کمبود ید منجر به گواتر کمک می کند که با بزرگ شدن غده تیروئید در گردن مشخص می شود.
غذاهای تجاری شور مانند ژامبون، بیکن یا آجیل نیز حاوی ید هستند. ید همچنین در برخی از محصولات پخته شده حاوی یدات (نرم کننده خمیر) یافت می شود.
جذب ید توسط بدن بالای 90 درصد است. از سوی دیگر نشان داده شده است که سویا (سویا) از جذب ید جلوگیری می کند.
علاوه بر این، برخی از غذاهای به اصطلاح “گواتروژن” می توانند تولید و استفاده از هورمون های تیروئید را مهار کنند.
این غذاها عبارتند از کاساوا، ارزن، سبزیجات چلیپایی مانند کلم، کلم بروکلی، گل کلم و همچنین سیب زمینی شیرین، بادام زمینی، سویا، شلغم، روتاباگا، تربچه یا برگ خردل. پختن اثرات گواتروژنیک این غذاها را غیرفعال می کند.
کمبود آن در آمریکای شمالی به دلیل یددار شدن نمک خوراکی بسیار نادر است. علائم بالینی کمبود ید مربوط به تولید ناکافی هورمون های تیروئید است و شامل گواتر، عقب ماندگی ذهنی، کم کاری تیروئید، کرتینیسم (اختلالات عصبی در جنین) و همچنین اختلالات رشد و نمو می باشد.
ید اضافی: اکثر مردم نسبت به دریافت زیاد غذا تحمل می کنند.
از سوی دیگر، مصرف بیش از حد از غذا و همچنین آب و مکمل‌ها می‌تواند منجر به فراتر رفتن از سطح قابل تحمل بالای مصرف (UL) شود و منجر به تیروئیدیت، گواتر، کم کاری یا پرکاری تیروئید، واکنش‌های حساسیت مفرط یا سرطان تیروئید مویرگی شود.
ید یک عنصر اصلی برای زندگی است که نقش اصلی ساخت هورمونهای تیروئید را دارد. اما علی رغم اهمیت آن ، بسیاری از افراد فاقد آن هستند .
همه هر روز به این نوع مواد غذایی دسترسی ندارند و با رژیم غذایی که کیفیت آن باعث اختلال در این نسل های جدید و یک روش فزاینده زندگی بی تحرک و استرس زا است به ید نیاز دارد.
از جمعیت کشورهای توسعه یافته دائماً در حال افزایش است و تعداد کمی از افراد موفق به پر کردن آنها می شوند!
ید مایع Biform یک ید به شکل یدید پتاسیم است که در پوست و داخلی استفاده می شود!
