از همان ابتدا، مردم به روشی خاص زمان را می دانستند که به روش های خورشیدی، قمری و قمری تبدیل شد. بعداً، با گذشت زمان، مردم شروع به استفاده از موقعیت خورشید یا ماه برای دانستن زمان کردند که بعداً به روش‌های ریزش آب برای اندازه‌گیری دقیق زمان تبدیل شد.
در هر صورت، با پیشرفت مکانیک و سخت افزار، می توانیم با استفاده از یک ساعت دیواری برنز خورشیدی اولیه، زمان را دقیقاً در کسری از ثانیه اندازه گیری کنیم.
در این مقاله، ما ایده ای را ارائه کردیم که از اینترنت اشیا (IoT) استفاده می کند که شامل یک ساعت دیواری است که روی برد توسعه ESP32 با چشمی الکتریکی یعنی حسگر حرکتی (RCWL-0516) کار می کند که حرکت را حس می کند و بر این اساس به ساعت می دهد واچ فیس و آپدیت کاربری آن.
ساعت دیواری به گونه ای طراحی شده است که برای کارکرد خود انرژی بسیار کمی مصرف می کند و با استفاده از ماژول Wi-Fi تعبیه شده به اینترنت متصل می شود که به کاربر امکان می دهد از امنیت خانه خود اطمینان حاصل کند.
کوچکترین حرکت یک فرد احراز هویت نشده قابل تشخیص است. علاوه بر این، این مقاله بر بررسی نیاز، اجرا و طراحی چارچوب سیستم پیشنهادی تمرکز دارد.
وقتی ویژگی‌های ساعت‌های دیجیتال را با ساعت‌های آنالوگ مقایسه می‌کنیم، زمان‌هایی وجود داشت که دیجیتال انتخاب بهتری بود.
بنابراین، چگونه در مورد ترکیب هر دو ایده در یک و غلبه بر محدودیت های آنها؟ اما محدودیت‌های واقعی که می‌توان در ساعت‌های معمولی و چند ساعت پیشرو مشاهده کرد، به شرح زیر است:
- در اتاق‌های تاریک یا زمانی که شدت نور کم است، خوانایی بهتری ندارد.
- سطح دقت به دلیل عقربه های دقیقه و ثانیه بسیار پایین است.
- اتصال بی سیم را با هیچ دستگاه دیگری فراهم نمی کند. صفحه ساعت ثابتی دارد که با گذشت زمان خسته کننده می شود.
