انجیر بومی خاورمیانه و غرب آسیا است و اکنون در سراسر جهان کشت می شود. درختان انجیر در مناطق مختلف آسیا و آمریکای شمالی طبیعی شده اند.
انجیر ربابی اوج بسیاری از میوه های تک دانه است و به اندازه 3-5 سانتی متر رشد می کند. آنها در هنگام رشد سبز هستند و پس از رسیدن به رنگ بنفش یا قهوه ای در می آیند.
از نظر گیاه شناسی نمی توان انجیر را میوه نامید. این یک سیکونیوم است، به این معنی که بخشی از ساقه به یک کیسه امتداد می یابد و گل ها در داخل رشد می کنند.
انجیر طعم و بافت بی نظیری دارد. آنها شیرین و جویدنی هستند. نرمی میوه و ترد بودن دانه های آن ترکیبی زیبا برای خوردن ایجاد می کند. انجیر خشک در طول سال در دسترس است در حالی که انجیر تازه از ژوئن تا سپتامبر در دسترس است.
انجیر بیضی یا گلابی شکل است و به رنگ های سفید، سبز، قرمز، زرد، بنفش و سیاه می باشد. می توانید آنها را به صورت خام و تازه، خشک مصرف کنید یا در دستور العمل های مختلف (که در این مقاله به تعدادی از آنها اشاره شده است) بگنجانید.
انجیر در بسیاری از نقاط جهان عجیب و غریب در نظر گرفته می شود. آنها پس از رسیدن شیرین و آبدار هستند و طعم آنها به رنگ آنها بستگی دارد.
میوه ای ساده اما چیزهای زیادی برای دانستن و یادگیری در مورد آن. اینطور نیست؟ بیایید با بازگشت به زمان و پیدا کردن منشاء و تاریخچه انجیر آن را جالبتر کنیم.
نام “انجیر” از یک کلمه لاتین به نام “ficus” و یک نام عبری قدیمی به نام “feg” گرفته شده است. انجیر به عنوان اولین میوهای است که برداشت و کشت میشود. آنها بومی هند و ترکیه بودند و در دهه 1500 به آمریکا آمدند.
حفاری های دوران نوسنگی از بقایای انجیر کشف شد که قدمت آن به 5000 سال قبل از میلاد برمی گردد. حتی در کتاب مقدس از آنها به عنوان نشانه صلح و رفاه یاد شده است.
انجیر به طور گسترده در خاورمیانه و اروپا کشت شد و در اواسط دهه 1500 به چین رسید. باغ های انجیر معروف جهان در کالیفرنیا توسط مبلغان اسپانیایی در اواخر قرن نوزدهم کاشته شدند.
انجیر در 3000 سال قبل از میلاد توسط آشوری ها به عنوان شیرین کننده استفاده می شد. گیاه انجیر اولین گیاهی است که توسط انسان کشت شد.
انواع خاصی از انجیر در فیلیپین به جای شاخه های خود میوه هایی را روی ساقه خود تولید می کنند.
ارسطو در آثار خود کشت انجیر را در یونان شرح داده است. انجیر همچنین منبع غذایی رایج برای رومی ها بود. یونانی ها و رومی ها این میوه را در منطقه مدیترانه پخش کردند.